വീക്ക്‌ എന്‍ഡില്‍ മാത്രമാണ് ഉച്ചയുറക്കം ഉള്ളത് ... ഉറങ്ങി എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍ മണി അഞ്ചര . ഒരു ചായ കഴിച്ചു ഒന്ന് കറങ്ങിയിട്ട് വരാം എന്ന് കരുതി പുറത്തിറങ്ങിയതാണ് ഞങ്ങള്‍ .
ഒരൊന്നര വയസ്സുകാരി ( ഉറപ്പില്ല , ഒരു ഊഹം ) ഓടി വരുന്നു ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് , പുറകില്‍ അവളുടെ അച്ഛനുണ്ട്‌ . മുടി പറ്റെ വെട്ടി കുഞ്ഞിക്കാതുകളില്‍ ചെറിയ വളയങ്ങള്‍ ഇട്ടിട്ടുണ്ട് . ഇളം വെള്ളയില്‍ നീല പുള്ളികളുള്ള കുട്ടിയുടുപ്പ് . ചുകന്നു തുടുത്ത കുഞ്ഞിക്കാലുകള്‍ മണ്ണില്‍ അമരുമ്പോള്‍ ഉള്ള വേദന കുറേശ്ശെ അവളുടെ മുഖത്തുണ്ട്‌ . അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ അവള്‍ ഓടുകയാണ് . അവളുടെ കുഞ്ഞിക്കാലുകള്‍ക്ക് പത്തടി പോലും വയ്ക്കാനായില്ല , അതിനു മുന്‍പേ അവളെ കോരിയെടുത്ത് നടന്നകുന്നു അവളുടെ അച്ഛന്‍ . അവള്‍ കുതറി നോക്കി പ്രതിഷേധത്തോടെ ...അവളുടെ കുഞ്ഞു ശരീരം അച്ഛന്‍റെ കയ്കളില്‍ ഭദ്രം . ബേബി സ്ട്രോല്ലെര്‍ ബെല്ട്ടുകളില്‍ കുഞ്ഞു ശരീരം പൂട്ടി വയ്ക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ അവളുടെ കുഞ്ഞു കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണ് നീര്‍ ... കുഞ്ഞിച്ചുണ്ടുകള്‍ വിടര്‍ത്തി കരച്ചിലിന്റെ വക്കത്ത് ... ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ നടന്നകലുന്നതും നോക്കി അവള്‍ ഇരിക്കുന്നു ... വിഷമം തോന്നി എനിക്ക് ...
ഒരു പക്ഷെ അവള്‍ കരുതുന്നുണ്ടാകും , എന്ന് ഞാനും നിങ്ങളെയെല്ലാം പോലെ ....
മറുനാടന്‍ ബാല്യം ... ഈശ്വരാ .. ഞാനെത്ര ഭാഗ്യവാന്‍ ... എനിക്കീ ഗതി വന്നില്ലല്ലോ ... ഒപ്പം അവളെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ചെറു വേദനയും ....
മറുനാടന്‍ ബാല്യം ... ഈശ്വരാ .. ഞാനെത്ര ഭാഗ്യവാന്‍ ... എനിക്കീ ഗതി വന്നില്ലല്ലോ ... ഒപ്പം അവളെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ചെറു വേദനയും ....
ReplyDelete